“He, goede morgen” klinkt het vrolijk om half acht (zaterdag 19 maart) op de parkeerplaats bij de sporthal van De Hoge Devel in Zwijndrecht. Het verzamelpunt om gezamenlijk naar het Landelijk Recreanten Team Toernooi te rijden. We hebben er zin in. Een leuke dag ‘to begin’.
Alles loopt volgens planning en keurig op tijd stappen we de sporthal in Arnhem binnen. In de zaal staan 19 speelvelden klaar voor de ruim 300 deelnemers en 72 teams. Uiteraard wordt er bij aankomst eerst een bakkie gedaan en vullen de captains de speellijsten in. Elk team speelt 27 wedstrijden van 10 minuten per wedstrijd met een wisseltijd van 1 ½ minuut. Het wordt aanpoten.
Voor eventuele blessures is Mascha stand by, maar first of all, kapen we een centrale plek op de tribune, waarvan vandaan perfect uitzicht op de wedstrijden en zoals dat bij een schoolreisje gaat, tassen en alle belangrijke spullen blijven bij de juf. Mocht je denken, dit kan ze zo goed, deze vacature is voor het toernooi van volgend jaar op 11 maart, al ingevuld, neen! Ze heeft zich zo verdienstelijk gemaakt, dat een basisplaats in de deelnemende teams van volgend jaar al is afgedwongen.
Om half tien beginnen de eerste wedstrijden. Al gauw blijkt het verschil in speelsterkte van de tegenstanders en het lukt niet om de eerste winstpunten te pakken. Dit lukt wel in de 3e speelronde: beide teams winnen hun wedstrijd en goed ook. Je speelt de wedstrijden op zo’n toernooi ‘with no mercy’, dus je mag best over je tegenstander heen walsen (doen ze andersom toch ook).
De teamspirit zit erin, support voor een ieder en toeschouwen vanaf alle posities bij elkaars wedstrijden. Zelfs de voorzitter en zijn vrouw sluiten halverwege de dag aan en naast het geven van morele steun, maken zij foto’s van alle deelnemers in alle standen zeg maar.
Gedurende de dag wordt er afwisselend gewonnen en verloren, hele leuke wedstrijden gespeeld en zo nu en dan een lesje geleerd. Blessure vrij (ongeveer) en in het bezit van een gouden medaille voor elke deelnemer (want ja, we zijn allemaal winnaars), mogen we dan eindelijk aan het welverdiende wijntje of pilsje. Een heerlijke dag, waaraan nog geen einde kwam. Er was een tafel geregeld. Na bijna 12 uur na het moment van vertrek, zaten we aan ons avondeten bij de Mexicaan. In plaats van proost, prut, klonk het Mexico van de Zangeres zonder Naam spontaan door de zaak. We noemen geen namen J.
Heerlijk gegeten, veel gelachen en blij met zo’n leuke dag, met respect voor de chauffeurs verantwoordelijk voor de veilige thuisreis, dank voor de support, organisatie, maar vooral dank voor de sportvriendschap binnen BV Nederhoven, al 40 jaar DÉ BADMINTONCLUB.
Margo de Groot